Wszystkim osobom niewidomym i niedowidzącym składamy najserdeczniejsze życzenia z okazji Międzynarodowego Dnia Białej Laski.

Przy okazji zapraszamy na krótką informację jak to się stało, że symbolem osoby niewidomej jest biała laska.

Biała laska – ma niemal 100 lat i trudno bez niej żyć

Wielka Brytania, Bristol, rok 1921. James Biggs, młody, utalentowany fotograf pracujący dla lokalnych gazet, ulega wypadkowi, w którym traci wzrok. Kiedy od nowa poznaje świat, spotyka niewidomego weterana wojennego, który udziela mu rady: bądź samodzielny i jak najczęściej wychodź z domu. James stosuje się do zalecenia. Na coraz dłuższe spacery udaje się ze swoją elegancką laseczką.

Przedmiot użyteczny…

Dość szybko Biggs dochodzi do wniosku, że laska dżentelmena, której używał jeszcze przed wypadkiem, nie zapewnia mu bezpieczeństwa. Czasem stanowi ona zagrożenie dla innych osób. Okazuje się bowiem, że jest prawie niewidoczna – zwłaszcza podczas mglistej, dżdżystej pogody. James wpada więc na pomysł pomalowania ją białą farbą, aby zwracała uwagę innych na siebie i swojego właściciela.

Eksperyment przyniósł tak dobre efekty, że młody fotograf polecał ten sposób poruszania się – z białą laską – wszystkim osobom niewidomym, które poznał. Ale jego wynalazek stał się popularny w Wielkiej Brytanii dopiero 10 lat później. Wtedy to Klub Rotariański z Westham podarował białe laski wszystkim osobom niewidomym mieszkającym w tej miejscowości. Media nagłośniły tę sprawę w całym Zjednoczonym Królestwie. Zajął się nią nawet Królewski Narodowy Instytut dla Niewidomych, odpowiadając na sugestię radia BBC, że białe laski powinni otrzymać wszyscy niewidomi obywatele Wielkiej Brytanii. Akcja „rozprowadzania” białych lasek rozpoczęła się tam w 1932 r.

Prawie w tym samym czasie zalety białej laski dostrzeżono we Francji – ojczyźnie Ludwika Braille’a, twórcy wypukłego alfabetu. Zagorzałą propagatorką białej laski – wzorowanej na takich, które nosili wówczas francuscy policjanci – była tam pewna arystokratka, Peguilly d’Herbemont. Dama ta poświęcała wiele czasu i pieniędzy na działalność charytatywną na rzecz osób niewidomych. Prefekt policji poparł pomysł d’Herbemont, aby osoby niewidome w Paryżu nosiły białe laski. Energiczna dama skontaktowała się w tej sprawie z wydawcą dziennika „Echo de Paris”. Przy jego pomocy udało się uruchomić ogólnokrajowy ruch na rzecz białej laski we Francji. 7 lutego 1931 zorganizowano uroczystość z udziałem ministrów: wojny, zdrowia i edukacji, podczas której pierwsze białe laski wręczono reprezentantom ociemniałych weteranów wojennych i cywilnych osób niewidomych.

… i symboliczny

Z czasem biała laska stała się popularna na całym świecie. W latach 50. i 60. XX wieku w Stanach Zjednoczonych powstał ruch popularyzujących problemy osób z uszkodzonym wzrokiem. Dzięki jego działaniom Kongres przyjął uchwałę proklamującą 15 października Dniem Bezpiecznej Białej Laski (White Cane Safety Day). Po raz pierwszy był on obchodzony w 1964 r.

Pięć lat później w Colombo na Cejlonie Zgromadzenie Ogólne Międzynarodowej Federacji Niewidomych (obecnie Światowa Unia Niewidomych) przyjęła, że 15 października będzie Międzynarodowym Dniem Białej Laski – świętem osób niewidomych na całym świecie. Dzień ten ma przypominać o potrzebach osób z dysfunkcjami narządu wzroku, o tym, że chcą i mogą oni realizować swoje plany i marzenia, a także w pełni uczestniczyć w życiu społecznym.

Obecnie z lasek korzystają wszystkie osoby niewidome. Nawet te, które mają przy sobie psa przewodnika lub posługują się elektronicznym wykrywaczem przeszkód. Bo biała laska jest nie tylko narzędziem pomocnym przy poruszaniu się, ale i znakiem rozpoznawczym osób z uszkodzonym wzrokiem. Ta ostatnia, niezwykle cenna funkcja przydatna jest zwłaszcza w ruchu ulicznym. Laska jest ostrzeżeniem dla kierowców, aby w sposób szczególny uważali na osobę, która trzyma ją w dłoni. Laska zwraca też uwagę innych użytkowników ulic na przechodnia niewidomego, słabowidzącego, co ułatwia mu uzyskanie pomocy. Konieczność używania białych lasek na ulicy została nawet wpisana do polskiego Kodeksu drogowego. Zgodnie z jego postanowieniami osoba niewidoma podczas samodzielnego poruszania się po drodze jest zobowiązana nieść białą laskę w taki sposób, aby była ona widoczna dla innych uczestników ruchu.